Gamegedrag bij kinderen en jongeren: hoe ga je hier als ouder mee om?
Vaak krijgen wij van ouders vragen rond het gamegedrag of beeldschermgebruik van hunkind. Zeker in deze coronatijd, nu we steeds minder de deur uit mogen en steeds meeractiviteiten of plekken worden gesloten, nemen de zorgen bij ouders toe. Kinderen enjongeren moeten zich nu nog meer binnen vermaken. En natuurlijk kiezen veel van hen danhet snelst voor het spelen van die leuke game! Dit hoeft echt geen probleem te zijn….tot opzekere hoogte.Laten we eerst beginnen bij de basis: gamen is voor de kinderen van nu een gewone tijdsverdrijf waarvan ze heel erg genieten. Ze halen er plezier uit, ontspanning, leren erverschillende vaardigheden (Engels, samenwerking, inzicht) en er is bij veel games ooksociaal contact met leeftijdsgenoten online. Eigenlijk kan je het vergelijken met een kind die4 generaties geleden nog een boek pakte als tijds verdrijf. Er is helemaal niets mis mee alseen kind zijn plezier of ontspanning zoekt in een game.Het gedrag wordt pas zorgelijk als een kind bepaalde verantwoordelijkheden of taken nietmeer oppakt. Wanneer een kind bijvoorbeeld niet meer naar school gaat, zijn huiswerk nietmeer maakt, slechte cijfers haalt, zich ziek meldt bij zijn bijbaantje of zijn sport afzegt.Om dit te voorkomen is het belangrijk om als ouders afspraken te maken over het gamen.Net zoals er afspraken gemaakt worden over een tijdstip wanneer een jongere weer thuismoet zijn of de taken die een kind in het huishouden moet doen.●Tot hoe laat vindt jij het schappelijk dat er gespeeld wordt?●Hoeveel tijd heeft geef je als ouder om te gamen?●Welke voorwaarden stel je voor het gamen? Huiswerk af? Goede cijfers?Een kind heeft baad bij deze afspraken omdat dit hen duidelijkheid geeft en hen helpt omzichzelf af te remmen. Voor sommige kinderen is dit namelijk erg lastig.We zien vooral dat kinderen met concentratieproblemen moeite hebben om zichzelf tereguleren in het gamen en dat dit tot ruzies kan leiden met ouders. Bijvoorbeeld wanneereen kind boosheid laat zien als hij moet stoppen met het gamen voor etenstijd en dezeboosheid de spuigaten uitloopt. Dit signaal is een risicofactor voor het ontwikkelen van eenverslaving. Ook kinderen die moeite hebben met het maken van vrienden in het ‘echteleven’ lopen een groter risico op het ontwikkelen van een verslaving. Wellicht kan je jevoorstellen dat de virtuele wereld een veilige en voorspelbare plek is om deze connectie temaken, te vluchten uit lastige sociale situaties en gesprekken aan te gaan terwijl je elkaarniet hoeft aan te kijken. Daarnaast deel je een gemeenschappelijke interesse waardoor je dedeze twee groepen kinderen of jongeren is het belangrijk om duidelijke afspraken te makenen te zorgen dat ze in de echte wereld genoeg leuks te doen hebben. Ook is natuurlijk eentraining in sociale vaardigheden fijn, zodat het kind in het echte leven ook het contact tedurft aan te gaan met leeftijdsgenoten.In deze coronatijdWe snappen dat de coronatijd veel moeilijkheden kan geven binnen de thuissituatie. Daaromgeven we jullie graag wat tips om het gamegedrag te sturen.●Zoek een balans tussen tijd achter een beeldscherm en activiteiten met het gezindoen. Maak daarvoor zelf ook extra vrij tijd.●Geef het goede voorbeeld door niet zelf ook continue achter een beeldscherm teduiken.●Maak duidelijke afspraken●Zorg dat er genoeg andere leuke dingen en verantwoordelijkheden op de planningstaan voor jouw kind.●Doe eens mee met het lievelingsspel van je kind, en probeer te begrijpen waarom hijof zij dit zo leuk vindt. Vergeet dus niet dat gamen ook gewoon een heerlijke activiteitis voor je kind.Heeft u nog vragen over het gamegedrag van uw kind? Wij geven graag persoonlijk advies opmaat! Neem contact met ons op via: Sabina bos 0615600122 / info@sotrainingsbureau.nl ofvia het contactformulier van de website.
